بعد از اتمام یك ارتباط رمانتیك و نزدیك، همه آدمها احساس قربانی شدن دارند و حتی یك لحظه هم به این فكر نمیكنند كه ممكن است خودشان مقصر اصلی از هم پاشیدگی ارتباطشان باشند. هرچند زنان در مقایسه با مردان بیشتر سراغ كتابهای مربوط به روانشناسی روابط میروند اما این زنان هستند كه 2 برابر مردان به جدایی فكر میكنند. بیشترین شكایت زنان این است كه مردان از حل مشكلات زناشویی طفره میروند و در مقابل مردان ساكت و آرام همه چیز را تحمل میكنند و خودشان را قربانی یك ارتباط ناموفق میدانند اما بالاخره در جایی و در لحظهای خاص این مردان هستند كه كاملا غیرمنتطره دستهایشان را به نشانه تسلیم بالا میآورند و اینجاست كه حتی بهترین و برازندهترین زنها هم نمیتوانند مانع تصمیم جدایی باشند كه شریكشان گرفته است. اما چرا؟